Czy to już wszystko?

To nie pytanie a refleksja jest. Dotyczy około tygodniowego epizodu zimna który wraz z nastaniem prawdziwej kalendarzowej zimy odszedł był właśnie w niebyt. A było tak ślicznie :-( Ech, za to w w Ameryce Północnej zrobiło się nagle tak zimno, że najstarsi górale, tfu, indianie chrustu nie nadążyli nazbierać.  To wg. mnie zapowiada zwariowaną i pełną pogodowych niespodzianek zimę - znów się pewnie wir polarny rozwalił a jakie tego są skutki było widać choćby w zeszłym roku. Jeśli chodzi o wspominki to warto wspomnieć, że pod koniec listopada wróciła łódzka łyska na Kosorki. No i udało mnie się na opolskim śmieciu mewę z Litwy odczytać. NO to zaczynam foto-wspominki.

korki na Kosorkach to częsty widok

mewiszony na pryźmie kompostu

A tu już okolice strugi Lutnia na początku tego tygodnia, jak zaczęło wiać to od razu było wiadomo, zejdzie odwilż. Ale zanim przyszła zamiecie i zaspy napsuły krwi wielu podróżującym samochodami a nawet pociągami ludziom. Mam też przemyślenie dotyczące ochrony dróg przed powstawaniem zasp - dlaczego wycina się drzewa i krzewy skoro to naturalne "płotki śnieżne" - raz posadzone nie musza być demontowane i zakładane. Wystarczy o nie odpowiednio badać i przynoszą korzyści nie tylko zimą  - cały rok świadczą nam swe "usługi" a to dając cień, a to powodując, że jeździ się ostrożniej.. Zresztą , nawet nie koszone do gleby zioła porastające pobocza działają zaspochronnie co widać na tej focie. 

A tu już Lutnia.

Na tymże cieku potrafią zimować ciekawe gatunki ptaków, woda jest dość czysta (bo pochodzi z wód oligoceńskich) a ze względu na szybki nurt nie zamarza nawet w duże mrozy. Bywają tu np zimorodki, siwerniaki, pliszki górskie i oczywiście cały przekrój ptaków wodnych.

zimek z przerośniętym dziobem

w tym samym miejscu dwa dni później

na lodzie

Wiecie, dlaczego kaczkom nie marzną nogi? Bo są słabo ukrwione i nie oddają dużo ciepła do otoczenia. Zimą temperatura wody to dla ptaków wodnych to po prostu pestka.

Teraz seryjka pięknych cyraneczek foconych z samochodu. Zima powoduje, że ptaki szanują energie a dystans ucieczki radykalnie się zmniejsza.

samica cyraneczki jest skromnie upierzona

jedynym kolorowym akcentem jest zielone lusterko

Za to kaczorek....miód dla oczu.

parka 

Podpłynęły naprawdę blisko w wtedy przez kilkanaście minut fociłem pana cyraneczka :-)

kolorowe chłopki

Nagrałem jeszcze filmik jak samiec żeruje:

ostatni kadr strojnisia

A jeszcze pliszka górska była w pobliżu a być może nawet dwie.

młoda góralka

Ostatnie fotki pokazują szczygły z mojego dzikiego ogrodu. Wspomnę, że dla dzikich ptaków nie ma nic lepszego niż przypominający ich naturalne środowisko ogrodu. Żaden karmnik z super wypasionym jedzeniem nie zastąpi ptakom naturalnych żerowisk i choć nam się wydaje, że sypiąc grube kilogramy słonecznika do karmników w sposób wymierny pomagamy ptakom to bardziej karmimy tym swoje serca i oczy :-) Oczywiście nie zniechęcam by w odpowiedzialny sposób dokarmiać, ale otoczenie bogate w drzewa, nie zagrabione liście, krzewy z jagodami, czy tzw "chwasty" (czyli lebioda, łopian, pokrzywa czy wiesiołek) to najlepsze witaminki dla ptaków. Takie wiesiołki to dla szczygłów nie lada gratka. Dajcie się zapuścić choć częściowo swoim ogrodom - zobaczycie w nich wtedy organizmy o których nie śniliście, ze mogą się pojawić blisko Was. 

od dwóch lat wsiewam w ogród wiesiołki - jak widać ptaki je lubią

A obok rośnie rakietnik ;-) . W tym roku kwiaty niestety przemarzły i nie było owoców, ale te krzewy też są lubiane przez ptaki a i ludzie jedzą bogate w wit C owoce.

kolorowy szczyglik

I tym kolorowym "bombkiem" będę się żegnał życząc zwycięstwa światła i świadomości :-) nad mrokiem późnego antropocenu. Bądźcie zdrowi i cieszcie się w te dni spokojem i obecnością nie tylko dzikich ptoków, ale i ukochanych ludzi. Wesolutkich moy myly :-)

Z poza rzek i gór ...

 i co dalej? Jaki rym do gór: kur, wiór, a może chór? Nieeee, po prostu dziurrr , wróciłem do dziur :-) Natomiast pierwszy człon tytułu zapowiada co będzie w najnowszej wpisywajce. Długi łikned spędziłem rodzinnie i frendowsko. Zaliczaliśmy okolice pogórza sudeckiego a konkretniej górki w okolicy Wałbrzycha. Mu i mi humorki ;-) dopisywali setnie. Pogoda wiadomo, skoro zbliża się wielkimi krokami kolpasik (apsik) to "musiało być pięknie" ;-) Chodzenia w sensie przebytych kilometrów niewiele aleć czasu spędzonego poza pensjonacikiem trochę uzbierałem. Niech będzie. Pierwsza wyprawa na górę Borowa w piąteczek miała miejsce. Trza było widzieć naszą ekipę liczącą ponad 60 osób idącą w luźnym szyku i co chwilę robiącą "awaryjne" pauzy.... ufff. Podczas jednej z takich awaryjnych przerw sfociłem grupkę krzyżodziobów. 

samiec i samica

pani z zakrzywionym dziobem

Ptaków generalnie bardzo mało, ale w końcu to liściopad... Apropo liści to warto odnotować, ze nawet w górkach sporo drzew miało jeszcze kolorowe sukienki. No po prostu życie bez przymrozków. Po dotarciu na Borową wleźliśmy na wieże widokową i rzeczywiście bez tej konstrukcji widoków z zalesionego szczytu nie było by żadnych. Czy to znaczy, że trza stawiać więcej wież ? Absolutnie nie! Te konstrukcje przyciągają tabuny ludzi, idą w takie miejsca setki luda a to wiadomo z czym się wiąże....kupy, dużo kup, i syfu. Tak, że dla mnie obecna wieżo-moda nie jest ani niczym potrzebnym ani pożytecznym. Dla otoczenia i natury też na pewno nie. No, ale wiadomo, jak Unia daje "pieniążki" to samorządy biorą bo nie mogą się zmarnować. Co innego natomiast może....ot takie myślenie.

Tu kilka fotek z tej wieży, za to pod wieżą na niewielkiej polance biesiadowało z 250-300 osób. Wśród nich też nasza ekipa. 

widoczek na SW

na drugim planie Karkonosze

Świetnie było widać Śnieżkę - tu ona.

ciekawe jaka to była odległość w prostej linii, pewnie kilkadziesiąt kilosków

Drugiego dnia poszliśmy w kilka osób na 3 górki usytułowane wokół naszego pensjonatu. Nazywały się Wołowiec (tak jak szczyt w Tatrach), Mały Kozioł i Góra Sucha. Niezbyt wysokie te pagórasy, ale strome po pieronie. Można się było kapeckę zmachać, ale w pocie nikt nie pływał. Z ciekawszych zwierząt napotkałem malutkiego padalca- o tej porze roku powinien już hibernować a on wygrzewał się w promieniach listopadowego słońca. 

padalczyk

Na szczycie Suchej Góry my go spotkali. Łotej ło.

dwukolorowa czapka

Od zachodu widać żółć modrzewi a to ciemne to świerki. 

W trakcie spaceru trafiło się stadko raniuszków.

trochu nieostry

Po spotkaniu z raniuszkiem postanowiłem zrobić psikusa ekipie. Gdy oni zatrzymali się na popas ja zagrzebałem się w liściach na skarpie przy samym szlaku. Zrobiłem to tak fachowo, że wyskakując z ukrycia gdy przechodzili blisko mnie mało im się rozruszniki nie spaliły :-) Przez chwilę miny mieli dość niewyraźnie :-))))

 Tu pod tą tablicą się to działo ;-)

 leśny PKS (W) :-)

Z górek wróciliśmy bardzo zmęczeni choć uśmiechnięci. Takie wyjazdy mogły by się odbywać co miesiąc choć prawda , że jak dla mnie to może w troszkę mniejszym gronie ;-) 

Jak RZEK łem w tytule coś związanego z wodą teś będzie. Fakt, nie literalnie, bo fot HaDwaŁo nie bydzie, ale spacerek nad wodą płynącą przez Opole wspominany. Uczestniczyłem w eskapadzie z okazji Dnia Mew organizowanego przez Opolskie Towarzystwo Przyrodnicze którego działalność tak czy inaczej staram się wspierać. Tym razem pokazywałem w lunecie to i owo skrzydlatego podczas naszej wycieczki. Uczestnikom bardzo podobały się ptaki oglądane w dużym przybliżeniu. A ja też lubię spotkać osoby zainteresowane tym samym co ja. Kilka nowych osób poznałem a oni też mieli możliwość posłuchać kilku ptasich opowieści. 

Co do mew to jeszcze słabo - zimowa aura dopiero od kilku dni więc jeszcze zbyt wielu ptaków z północy nie widać. Choć po prawdzie dzień wcześniej na pobliskiej kamionce Bolko widziałem mewę siodłatą, 2 nury czarnoszyje i uhlę.

Za to podczas spaceru hitem była kawka z mleczkiem i uszatki. I to ich podobizny zakończą aktualny wpis.

kawusia spod katedry

zamaskowana uszatka wypatrzona w okolicy parku Nadodrzańskiego

wzajemna obczajka

Jedna z trzech uszatek. Wypatrując tych ptaków warto spoglądać na grunt pod drzewami z gęstą koroną. Jeśli są tam ślady pobieleń i wypluwki ptaki muszą siedzieć nad głową poszukiwacza. Teraz zimą uszatki gromadzą się na zbiorowym "dziennym wypoczynku" w zacisznych (choć nie zawsze) i obfitujących w gryzonie miejscach. Lubię sowy i mógłbym je oglądać częściej. Teraz na zimę mam ambitny plan by się pokręcić na dużych otwartych przestrzeniach i spróbować namierzyć jakieś polujące sowy. Bardzo bym chciał samodzielnie wytropić np taką uszatkę błotną. Piękny byłby to prezent świąteczno-noworoczny. Może się spełni....kto wie. 

Trzymajcie się ciepło i do następnego. Hu-huuuu :-)

Fiki-bieliki

Szybki wpis z kilku wypadów "w dzikie" na przełomie wyjątkowo ciepłego października i listopada. Odwiedziłem rejony dr Szpona, Kosorki i dolinę Odry. Zacznę od wizyty na olbrzymich stawach na S od Pokoju. Nie trudno zgadnąć, że celem wyprawy były bieliki. Tych zresztą w tym poście nie zabraknie. 

bielas na dębie

Z innych ptaków raczej słabo, troszkę gęgaw i kilka żurków, do tego ze 100 mew, czaple i jakieś kruki.

krucze pieśni

toaleta żurków

Kolejne chronologicznie Kosory- znów były bekasiki, jakiś błotniak zbożowy i troszkę kaczuch. W tym czernica z ciemną obrożą na szyi. 

czernica

kosorowickie "klify" 

Ciepło sprawia, że cały czas są aktywne motyle i ważki. Rekordy ciepła padają. W kontekście ewentualnego kryzysu energetycznego to dobrze, choć dla przyrody i naszego zdrowia bardzo źle.

żagnica jesienna

Teraz czas na kolorki Tempelbergu - urokliwe to miejsce odwiedzam każdego roku kilka razy.

Chcę jeszcze wspomnieć o tym, że spora ilość drzew ma jeszcze sporo liści. Szczególnie u miejskich lip to widuję. 

fosa dawnego grodziska

dywany z liści grabu

Ostatnia porcja fotek z okolic Rozwadzy gdzie znów niemiło mnie zaskoczyło praktycznie puste lustro obu zbiorników wodnych. Nadrobiły za to obserwacje bielików i bekasika.

tropy i ślady żerowania bekasa

Mam w tym sezonie do tego gatunku szczęście. Przy okazji przydreptywania błotka fiknąłem małego koziołka. Podczas lotu w błotnistą mazię z mych ust uszedł w przestrzeń soczysty "polski przecinek".  Oprócz zawalonych błotkiem ubrań udało mi się jeszcze całkowicie "zatkać" jeden okular lornetki i lekko usyfić aparat ... No, ale takie przygody w terenie od czasu do czasu się zdarzają i tyle.

Jakby w nagrodę pokazał mi się nisko krążący bielik. Na szczęście obiektyw aparatu nie był brudny więc fotki nawet wyszły.

 

dorosły bielix

biały ogon to znak rozpoznawczy dorosłego  ptaka tego gatunku

A jeszcze zanim "złapałem zajaca" to pani sarnowska mnie wyszła z trzcin i sprawdzała kto zacz. Zanim się kapnęła , że ja nie z jej rodu pochodzę cyknąłem jej pamiątkowy portrecik. Une są prawie ślepe i jak nie czują naszego zapachu czy nie słyszą nas to można mieć z nimi tet'a tet.

portrecik z języczkiem

Pożeglane ującie żurków znad mojej chaty sfoconych tego samego dnia 

Tymczasem żegnam się kolorowo i do następnego.

Kosory: ptaków pełne wory :-)

Nie trzeba wyjaśniać o czym będzie w tej wspominance terenowej. Sporo ptaków w ciekawym terenie. Miejsce to wyrasta na jedno z najlepszych pod względem ptasio-przyrodniczym w mojej bliskiej okolicy. Od ostatniego wpisu byłem tam ze 3 razy i za każdym razem wracałem uśmiechnięty i podniecony tym co tam spotkałem. Zapraszam zatem na Kosorki:

niecka w której na razie wstrzymano eksploatację a jeszcze nie robią rekultywacji

Tutaj najciekawszy zbiorniczek w którym wody od lata mocno przybyło. Dzięki temu są tu kszyki i bekasiki. Tych drugich na niewielkiej tylko powierzchni miałem 4 osobniki. Te małe pierony zrywają się z pod samych nóg i przyprawiają o małe (pod)skoki ciśnienia :-) Ileż to już razy je spotykałem a jeszcze nie miałem okazji  dobrze sfocić zanim par centymetrów przed butem nie wystartowały. Maskują się wprost nieprawdopodobnie. Choć przy kolejnych wizytach prawie gałki mi wyskakiwały od ich wypatrywania to znów nie mam foty bekasika siedzącego na ziemi. Tylko takie od zadka strony w locie. Ech.

bekasik

W pobliżu na innym zrekultywowanym zbiorniku pływało prawie 150 różnych kaczuch z 7 gatunków. Były głowienki, czernice, cyraneczki, świstuny, krzyżaki, krakwy, coś ala podgorzałka a nawet helmut! Tylko płochliwe towarzystwo okropicznie.

świstun

mix kaczkowski

Kaczuche z środka kadru oglądałem w terenie chyba z poł godziny. Nie bylem pewien czy to na pewno podgorzałka ale w gdy się zerwała to jakoś mi wszystko pasowało. Teraz jak patrzę na foty to już sam nie wiem....może jakaś hybryda? Muszę to jeszcze komuś pokazać.

tu wyglada mocno podgorzałkowo

młody pan helmut

Oprócz ptaków nad wodą latało jeszcze sporo tandemów ważek. Jest to skutek bardzo wysokich jak na październik temperatur. Na pewno padnie rekord ciepła tego miesiąca. No i opadów mało niestety choć wrześniowe opady dały trochę wody i na Kosorach też to widać.

jesienne amory szablaków

"jajeczkowanie" w tandemie

Oprócz ptactwa wodnego kilka innych "latadeł":

mój najpóźniejszy stawowiec z 3 dekady października

kopciuszek, późnawy gąsiorek i kwitnąca ptasia wyka

młody gąsiorek

Kląskawka

Jeszcze kilka fotek z okolicy o tematyce kolorowo-ptakowej.

podwórkowe siksa udaje kowalika

jesienne szczygliki na tle kolorowych liści

nawodne wzorki i faktury

To ze spaceru przyrodniczego. Byłem przewodnikiem grupy ok 25 osób z terenu Gminy Krapkowice. Tam ludzie się wręcz upominają w urzędzie o takie imprezy co jest dla mnie mocno krzepiące. Obiecałem im, że będę im robił eskapady o każdej porze roku. Tyle mam przecież różnych rzeczy do opowiedzenie i pokazania! 

A tymczasem kończę pięknym dębem w którego trafił niedawno pierun. Drzewo rośnie na Szczaklu odwiedzonym tydzień temu z moją córką. Ładnieśmy se poszeleścili :-)

rażony pierunem

Jak szeleścić to tylko liśćmi a nie folią :-)

To tyle jesiennych opowieści. 

nerra.