Co lato babie

Wiadomo: BABIE LATO!
A tak na serio tytuł nawiązuje do scen i modeli - dużo latających stworzeń, mam nadzieję w ciekawych sytuacjach. Sporo kolorowych "robali" : motyle , ważki, prostoskrzydłe, ptoki. Taki wczesnojesienny mix dla podratowania zdrowia psychicznego i oczu :-)
Lecimyyyyy:
Na pierwszy ogień zawciagowa łąka. Łąny tej rośliny pięknie prezentują się na fragmentach użytków między Przyworami Opolskimi a Kosorowicami. Szkoda, że w niedalekiej przyszłości cały ten teren będzie rozkopany na maxa. Słowo "ROZWÓJ" ostatnio kojarzy mi się z innym , chyba lepiej oddającym sposób traktowania Ziemi przez człowieka- "ROZBÓJ".

Zawciag pospolity

 Myśle se, że logo PZŁ powinno mieć tego kwiatka w herbie gdyż (tak jak członki tej organizacyji nadobnej) jest przedstawicielem rodziny OŁOWNICOWATYCH ;-))))

w zbliżeniu

Nie no, zawciąg nie zasługuje na takie traktowanie raczej, w końcu na jego kwiatostanach wiersze piszą ulotne i piękne czerwończyki a insze motyle.

czerwończyk sp

drugie a może i trzecie pokolenie

z nadzieją na przyszłość ;-)

Prawdziwa ołowica natomiast ma jednak barwy ciemne by nie rzec czarne :-(

inny porządek - ołowiana ich mać....

Dlaczego skoro myśliwi chca prowadzić tzw gospodarkę łowicką karmią w lesie zwierzęta tym samym pokarmem który rośnie na polach? Dlaczego te ambony muszą stać w lesie zamiast na skraju pól gdzie zwierzyna "wyrządza szkody" i trzeba ją z tego powodu mordować? Nawet w lesie zwierzaki nie mogą mieć spokoju? Precz z lasu z tymi ambonami. To nie śmietnik ani prywatne ranczo paru nadzianych kolesi z chorym pociągiem do zabijania.

Początek jesieni to końcówka sezonu ważkowego. Lata jeszcze trochę szablaków i żagnic.

zlatany szablak

jesienne igraszki żagnic

romantyczna trzepla zielona

Jeszcze parę motyli z mojej dziury:

dostojka mniejsza?

modraszek sp

szlaczkoń w locie to gratka rzadka ;-)

prostoskrzydły do ID

A tu kwitnący łan : rolnicy dostają za takie akcje dodatkowe talary. Bardzo dobrze, oby jeszcze wiosną mniej chemii używali to nie trza by się martwić, że populacja zapylaczy znika w oczach.

pod Wajchami

Zanim zabiore się nad wodę szybki sssssskok w bok. Ssssycząco będzie:

zagniewane dziecko Colonelli austiaca

Teraz dobra pora na wyszukiwanie gniewoszy - lepsza niż w lipcu i sierpniu. Ten młodzian (jakieś 20 cm) wpełz do obiektu industrialnego gdzie nie byłby bezpieczny więc wyniosłem go na zewnątrz.
Teraz "mokre wspominki":

jaśnie doświetlona siwa nad Odrą -  nietypowa poza, prawda? ;-)

mega rzadki już teraz perkoz rdzawoszyi, zatrzymał się podczas przelotu na Kosorkach

nad Odrą zapachniało wyborami bo mewy urządziły se jakiś wiec

Ta w środku o imieniu Roman ;-) zachęca kuleżanki by się nie wahały oddać głosu. A one na to :
Kuaok, Kuoak
Na koniec ptaszor dość pospolity, choć wcale nie łatwy do sfocenia. Szybkie toto, pojawia się niespodziewanie (jeśli nie zna się głosów alarmowych drobnicy) i równie szybko znika z pola widzenia. Książu ostrego szpona, markiz zwrotności i kniaź refleksu: imć krogulaszek zdybany przy posiłku.
Chyba pół godziny obserwowałem jak zabija i zjada szpaka pechowca. Ciarki na ręcach!

młoda samica

przy posiłku - prawie jak velociraptor :-)

pierze leci

ostry zawodnik

I tym ujęciem mówię do zaś!
Pięknej jesieni i kolorowych obserwacji.
Baaaaj!

Z góry na dół

Strzałka.
Wyprawa w Tatry po dwuletniej przerwie przyniosła wiele pięknych obserwacji. Dwa dni i 40 km w nogach oraz kupa uśmiechu na twarzy to coś, co tygrsyki lubią najbardziej. Ekipa ekstra i coż tu jeszcze można napisać..... wszystko (no może poza kolanami) zagrało.
Pierwszy dzień to wyprawa doliną Kościeliską na halę Ornak i przez dolinę Tomanową na Ciemniak.

Kirowski potok

goryczka trojeśćiowa

dziewięciesił - jeden z symboli Tatr

goździk okazały

pięciornik błotny

goryczuszka orzęsiona

Choć czuć już oddech jesieni to dla uważnego oka kwitnących roślin jeszcze całkiem sporo. A i owady aktywne. Udało się zauważyć obecność mega rzadkości: niepylaka apollo. Fota słabiutka, ale widziałem za to aż dwa osobniki! Tatry zawsze mają jakieś niespodzianki i tym razem nie było inaczej.

niepylak apollo w locie

mirka alpejska

Jeśli tak, to jest to dla mnie nowy gatunek prostoskrzydłego i do tego występujący wg aktualnej wiedzy tylko w bardzo izolowanych stanowiskach w Polsce.

widok ze szlaku w stronę Kominiarskiego Wierchu

Na Ciemniak spod przełęczy weszliśmy z kolegą w ekspresowym tempie. Jeszcze nie wiedziałem co mnie czeka przy zejściu....  ;-)
Po drodze szalało kilka siwerniaków a na szczycie przywitał nas pan Kruk.

górski świergotek

czyż to nie piękne ptaszydło? :-)

W planach pierwotnie była rundka przez Małołączniak - zmieniliśmy jednak plan by mieć siły na następny dzień: chcieliśmy wejść na Starorobociański. Zawróciliśmy więc najkrótszą drogą do doliny Kościeliskiej.

zerodowana północna ściana Małołączniaka

panoramka na wysokie Tatry - po prawej Krywań.

Zejście z Ciemianka było może i szybkie. Szkoda jeno, że kosztowało mnie "zatarcie" więzadeł kolan. Nie pomógł ani ściągacz ani kijki. Starość qrde..... :-/
Nie polecam nikomu tego szlaku w dół, dość nużący, wymagający pełnej koncentracji i mało widokowy. No i zajeżdżający kończyny :-)
Schodząc do poziomu doliny przy potoku natknęliśmy się na wyjątkowo niepłochliwego rudzika - młody to i głupolowaty.
Rozprawiał się z jakimś "robalem" w cieniu starego świerka.

młody rudolf

Poranek drugiego dnia to weryfikacja ambitnych planów na bardziej życiowe - wiedziałem, że na żaden wyższy szczyt z zajechanymi kolanami nie wejdę. Zrobiliśmy więc rundkę po płaskim. Spacer na Smerczyński Staw i rundka urokliwym wąwozem Kraków to prawie 20 km i fajne akcje. W wąwozie to nawet ludzi nie było w przeciwieństwie do dzikich tłumów w dolinie - no w końcu łikend....
Na pierwszy ogień Smerczyński:

widok na Ornak

 Zamierające wszędzie świerki to efekt zmian klimatycznych - wygląda to dość przygnębiająco. Jednak trzeba sobie uświadomić, że w takich miejscach jak parki narodowe można śledzić naturalne procesy odbudowy i zmian w siedliskach. Tu nie są raczej potrzebne piły i harvestery leśników. Przyroda musi sama zadziałać.
Nad stawem latało kilka wazek: jedną udało się sfocić tak by było widać z kim mamy do czynienia.

żagnica sina

Następnie lądujemy w wąwozie gdzie jeszcze nigdy żadne z nas nie było. Bardzo urokliwe miejsce z nutką adrenaliny -by przejść szlak i wrócić do doliny trzeba wspiąć się po drabinie i łańcuchach do jaskimi z dość stromym i śliskim podejściem. Na szczęście w jaskini też są łańcuchy.

urokliwy wąwóz Kraków

Podczas zejścia widzimy duża kolorową dużą gąsienicę zawisaka borowca - ściągamy ją ze szlaku by nikt jej nie zdeptał.

zawisak borowiec jako gąsienica

Jeszcze nie wiemy, że wkrótce będziemy świadkami ataku jakiegoś nieznanego futrzastego drapieżnika na pania turistkę: ledwośmy uratowali kobitkę przed zaduszeniem ;-)

zamiast misia jakiś lemur ?

Inna dziwna sytuacja to nocujący u wejścia do naszego gościńca pluszcz. Tu już bez jaj, naprawdę ptak przylatuje każdego wieczora i śpi na lampie za nic mając ludzi przechodzących i stojących przy wejściu.
Raczej niespotykana akcja.

się pieron nauczył wykorzystywać ludzkie wynalazki

Pożegnalne ujęcie to orzeł przedni wypatrzony w ostatnich minutach pobytu, akurat kupowaliśmy serki przy bacówce w Kirach. Cudowna sytuancja! :-))))

przedniak czyli złociak ( po łacinie)

I tak się kończą wspominki piknego łikendu. Jutro proza życia miejmy nadzieję, urozmaicona nieco kolorkami nadchodzącej jesieni.
Nerka.

....te co skaczą i fruwają ....

na zielone zapraszają :-)
Kto pamięta jeszcze piosenkę anonsującą cykliczny program " Z kamerą wśród zwierząt"? Troszkę ją przerobiłem tak jak i swój światopogląd na myśliwskie bajdurzenie jak to ludzie są potrzebni naturze.
Przypomnę, że program prowadził sympatyczny Pan z Sumińskim wąsem :-) - szkoda jeno że myśliwy.
Tytuł posta jak najbardziej oddaje skład stworzeń przywoływanych we wspominkach z tereni.
Będzie dużo "pasikoni", motyli oraz ptakowie niebiescy.
Zacznę prostoskrzydłymi co to się nimi próbuję interesować bardziej poważnie. Nie jest to proste, bo te stwory są mocno do siebie podobne i chyba na jakieś korepetycje albo obóz ortopteryczny musiałbym se zafundować by w miarę szybko radzić sobie z rozpoznawaniem tych robali.
NO to skok na łączki w Piotrówce i proszę bardzo:

źródlisko na łąkach to jeden z nielicznych niekoszonych fragmentów - rosną tu nawet paprocie!

napierśnik

larwa napierśnika

to na pewno napierśnik torfowiskowy

Obecność tego gatunku łatwo stwierdzić po głosie - to pojedyncze cyknięcie wydawane przy pocieraniu nogą o tułów(?) / skrzydło? Widziałem także ruch kończyny podczas wydawania odgłosu - wygląda dość śmiesznie, takie karate pasikońskie :-)

konik długopokładełkowy

konik długopokładełkowy (wszystko oznaczone na forum Orthoptera Polski przez fachowców- dzięki!)

Motyle są trochę tylko łatwiejsze. Spotkałem tam dwa gatunki czerwończyków.

zamgleniec czy nieparek? (samiec)

O roślince na której siedzi motyl w dalszej części - jest to coraz rzadziej występujący gatunek i zdaje się, że objęty ochroną.

samica zamgleńca?

Kolejny fajny czerwończyk: dukacik

dukacik

 Wracając do fioletowej roslinki. To czarcikęs łąkowy - oto co na jego temat zalałem w Wiki:

• Roślina nosi w dawnej farmacji nazwę morsus diaboli, dosłownie ukąszenie diabła. Nazwa ta wywodzi się z ludowego podania: „Diabeł zazdrośnie chciał pozbawić ludzi czarcikęsu, będącego lekiem przeciwko zarazie, dlatego podgryzł jego korzenie. Bóg jednak sprawił, że mimo to czarcikęs rósł dalej.” Podobne nazwy: francuska mors du diable, włoska morso del diavolo, angielska devil's bit, duńska djævlebid, czeska čertkus, niemiecka Teufelsabbiß.
• Kłącze Rhizoma Succisae zawiera alkaloidy, saponiny, kwas kawowy i garbniki. Dawniej było wykorzystywane w lecznictwie. 

Oprócz tego jest roślina żywicielska innego rzadkiego gatunku motyla przeplatki aurinii. Trza będzie jeszcze tam wrócić za rok :-)

miododajne kwiaty czarcikęsa

Żeby już nie wracać do łąkowych klimatów w dalszej części to jeszcze widoczek kwitnącej łączki w dolinie Odry i "robal" znaleziony w zeszły łikend w sercu Jury Krakowsko-Czestochowskiej gdzie byłem na rodzinnej imprezie. Zabawa była przednia a i do kaca nie mogę mieć zastrzeżeń, tak samo jak do mojego ucha co usłyszało nietypowy głos. Czujność nawet na lekkim zmęczeniu :-)

siodlarka stepowa - rzadki choć powiększający zasięg prostoskrzydły

Druga wiosna ?

Ptaki, ptaki, ptaki - wiadomo, to moje ulubione zwierzęta i najwięcej czasu w tereni poświęcam właśnie na ich obserwacji i poszukiwaniach. Ostatni tydzień był pod tym względem dość ciekawy. Oglądałem powietrzną bitwę dwóch par bielika oraz zauważyłem jednego dnia 2 kobczyki. NO i widać lecą ptaszory ostro. Stada szpaków, jaskółki, świergotki drzewne to chyba najbardziej widoczne i słyszalne gatunki w tych dniach.

szpaczki

migranci długodystansowi - brodźce śniade

ganiające się bieliki nieźle dawały czadu, darły się i wyczyniały wspaniałe ewolucje

daleko troszke, ale widać, że jeden leży na plecach jak broniacy sie kot!

Kobczyka zoczyłem zupełnie przypadkowo w podróży służbowej. Dobrze, żem miał aparata bo samczyk był wyjątkowo niepłochliwy.

Druciarz:-)

przeleciał se na drzewko

ładny chłopiec !

Zakończę niebieskim akcentem: zimek spotkany u kolegi prowadzącego agroturystykę. Może znajdę kiedyś siłę by na niego się zasadzić - na zimka znaczy, nie kolegę. Ptak przylatuje ponoć regularnie i ma kilka ulubionych miejsc nad małymi stawami.

zimkowe turkusy

Mam nadzieję, że będzie jeszcze co oglądać w najbliższych dniach. Powitanie września wyszło mi baaardzo ciekawie: stwierdziłem w gogolińskim kamieniołomie bardzo rzadkiego świerszcza: nakwietnika trębacza. Na swój profil na FB wrzuciłem filmik z dokumentacją.
To też ważne w kontekście planowanego przez gogolińskiego arcyksięcia bruku stworzenia na tym terenie UWAGA: centrum bioróżnorodności. Ma w tym pomóc wyszarpane z unii ponad 2 miliony złotych i parędziesiąt ton bruku i asfaltu! Kroi się kolejna "wojna" bo to co zaproponowały gogolińskie asy estetyki nijak nie konwenjuje z ich hucznymi lecz nieprawdziwych hasłami "wszystko w trosce o bioróżnorodność".
Polbrukoze wsadźcie..... w koze...... ;-)
Tymczasem, i niech te niecnoty z magistratu częściej nęka nęk :-)

wypaśny i jadowity, niech kąsa po kostkach polbukową watahe!

Nerra! :-)